Os Stradivarius
 |
| Antonio Stradivari ou Stradivarius |
A pequena cidade de Cremona pasou á historia por dar a coñecer aos mellores construtores de violíns do mundo. Todo comezou cando un personaxe chamado Andrea Amati fundou un taller no que seguiron traballando os seus descendentes. O mítico Antonio Stradivarius (1.644? - 1737) traballou nese taller, ata que, unha vez aprendido o oficio, fundou o seu propio negocio na mesma cidade.
Con Stradivarius, a arte de fabricar violíns chega ao seu máximo esplendor. Escollía con esmero madeira de arce, abeto e ébano; tallando, baleirando e dando forma ás aproximadamente setenta pezas das que constaba cada instrumento. Logo axustábaas, pegábaas e aplicáballes un verniz avermellado. O resultado era unha obra de arte cuxa sonoridad aínda non foi superada.
Hoxe en día, a fabricación dos Stradivarius segue sendo un segredo, do que se coñecen algúns datos:
Con Stradivarius, a arte de fabricar violíns chega ao seu máximo esplendor. Escollía con esmero madeira de arce, abeto e ébano; tallando, baleirando e dando forma ás aproximadamente setenta pezas das que constaba cada instrumento. Logo axustábaas, pegábaas e aplicáballes un verniz avermellado. O resultado era unha obra de arte cuxa sonoridad aínda non foi superada.
Hoxe en día, a fabricación dos Stradivarius segue sendo un segredo, do que se coñecen algúns datos:
 |
| Violín Stradivarius |
- Pénsase que o segredo da súa sonoridade residía no seu verniz. Non se conseguiu a forma exacta da súa composición, xa que se chegou á conclusión de que pode ter unhas dez capas de verniz composto por varios pigmentos. Nesta operación os luthiers investían varios meses.
- Considérase que a mellor madeira para a construción de violíns é a de abetos do Tirol, situados entre 1200 e 1500 metros de altitude e expostos ao oeste. Esta madeira necesitaba cinco anos de secado.
- De todos os instrumentos que fabricou Stradivaruis (uns 1100) hoxe en día só se conservan a metade. O último construíno cando tiña 92 anos.
O 6 de maio de 2006 Christie's poxou un violín Stradivarius chamado "Hammer" polo prezo marca de 3.544.000 dólares, a maior suma pagada por un instrumento musical ata entón. Foi adquirido por teléfono por un comprador anónimo.
Hai só dúas coleccións de Stradivarius de acceso público: a do Patrimonio Nacional de España (chamada Stradivarius Palatinos), que inclúe tres violíns, dous violoncellos e unha viola, exhibidos nas Salas de Música da Real Biblioteca do Palacio Real de Madrid, e a colección da Biblioteca do Congreso de Estados Unidos, en Wáshington, que contén tres violíns, unha viola e un violoncello.
Hai só dúas coleccións de Stradivarius de acceso público: a do Patrimonio Nacional de España (chamada Stradivarius Palatinos), que inclúe tres violíns, dous violoncellos e unha viola, exhibidos nas Salas de Música da Real Biblioteca do Palacio Real de Madrid, e a colección da Biblioteca do Congreso de Estados Unidos, en Wáshington, que contén tres violíns, unha viola e un violoncello.
Violíns Stradivarius do Palacio Real (Madrid)
